De huidige archeologische zone (situatie eind februari 1999) beperkt zich tot de plaats van de 17-18de eeuwse griffierswoning (Erasmus Van Hoorenbeke 1627-1651, Joos van der Varent 1652-1673, Joannes Baptist Van Hoorenbeke 1693-1696, Jan Bauwens 1697-1743 en Jan Frans de Lantsheere 1744-1781 en misschien ook nog zijn schoonzoon Alexander van der Schueren die griffier was vanaf 1782 en die ging wonen in een huis op de Singel -het 'de Lantsheere-huis'-. Deze laatste liet in 1784 het griffierschap over aan zijn schoonbroer Willem-Jozef de Lantsheer).

De opeenvolgende griffiers op de Borcht namen van hun voorganger de 'greffie' over zodat het archief niet diende verhuisd te worden.

In de 2de helft van de 18de eeuw werden aan de griffierswoning diverse hoevegebouwen toegevoegd.

In het metingboek bij het kaartboek 1725-'26 wordt het goed als volgt beschreven:

N° 70

Sr Bauwens greffier deser prochie met syn hofstede boomgaert ende wallen paelt noort de straet oost Christiaen Abloos suyt den heere pastor van Opwyck west Gillis mannaert groodt              0-3-48 R

dito Bauwens 0-3-48

In een inventaris van het sterfhuis dd. 30-6-1773 opgesteld na het overlijden van Joannes Philippus De Lantsheer († Opwijk 13-1-1773) door zijn vrouw Suzanne-Marie Verheyen schrijft men: 'eene behuysde ende bewalde hofstede soo die met den steenen huyse, brouwerye, schueren, stallen, poorte, boomen, haegen ende andere edifitien gestaen en gelegen is binnen dese prochie van opwyck int dorp, genaempt de «Borght» groot van gronden met de wallen, boomgaerden ende dreven tsaemen ontrent dry daghwanden wesende leen...'. (uit Généalogie de la famille de Lantsheere door Ridder Marcel de Schaetzen, uittreksel uit La Noblesse Belge - jaarboek 1933, 1934, p. 13).

De ouderen van Opwijk herinneren zich de overgebleven gebouwen nog als 'bij Odo's'. Deze naam komt van Odo De Witte, ° Hekelgem 13-7-1835, † Opwijk 17-10-1900, x Opwijk 13-9-1861 met Clementina Maria Catharina Van der Straeten. Zowel Odo als zijn vrouw waren nazaten van het griffiersgeslacht de Lantsheere. Het echtpaar De Witte-Van der Straeten hadden 8 kinderen, waarvan er twee als kind stierven. Ongetwijfeld herinneren ouderen onder ons zich nog de jonkmans Staaf (Gustaaf Jozef, ° 29-10-1862, † 18-10-1936) en Kamille (Kamille Theodoor, ° 4-8-1865, † 1-4-1937) die als laatsten op het hof woonden. Na hun dood werd het Borcht-goed in 1937 gekocht door Gustaaf Van Lysebeth-Julia Aerts, beenhouwer aan de kerk (Singel). Zo konden zij de beesten voor hun commercie op de weide en boomgaard laten lopen. In 1941 bouwden zij een woonhuis op het perceel dat de vroegere 'Notelarendreef' naar de Borcht vormde (tegen de Waag) en gingen er wonen met hun ongetrouwde kinderen toen hun zoon Jan Remi in 1943 huwde met Maria J. De Block en de beenhouwerij met het woonhuis op de Singel overnam.

De dochter Gabrielle van Gustaaf Van Lysebeth-Julia Aerts, woont nu nog in dit huis (Kattestraat 25). Zij is eigenares van het overgrootste deel van het Borcht-goed.

Het was oorspronkelijk een omwalde hofstede, 10de-11de eeuw of ouder, waaraan wellicht een eigen kerkje en parochie gehecht was, gelegen aan de brug van de oude Heerbaan over de Asbeek (=beek die door de oude «asch» gemeenschappelijke grond- loopt).

De raming van de loonkosten bedraagt 1.075.843 fr.

De principieel toegezegde provinciale subsidies bedragen in elk geval maximaal 260.000 fr.

De vermelde raming behelst enkel de rechtstreekse loonkosten. Diverse kosten (gebruik werktuigen,...), de kosten voor het natuurwetenschappelijk onderzoek, de kosten van de publicatie van de onderzoeksresultaten, de kosten voor conservatie en restauratie van bepaalde gevonden voorwerpen,... zijn niet inbegrepen.

Over de bestemming van de gevonden voorwerpen bestaat nog onduidelijkheid. De overeenkomst tussen het gemeentebestuur en de eigenares van de percelen voorziet de uitdrukkelijke voorwaarde dat alle mogelijke gevonden voorwerpen bij dit archeologisch onderzoek (opgravingen) onvoorwaardelijk eigendom zijn van deze laatste.