Wegwijs bij de
'Ferraris' kaart of Kabinetskaart der Oostenrijkse Nederlanden

Op de kaart van Ferraris worden de wegen en voetpaden door een zwarte puntlijn weergegeven; alle metselwerk is in het rood en het timmerwerk in het zwart; de bossen met hoogstammig hout worden onderscheiden van jong hout door middel van rondere en minder dichte tekens; de dennenbossen kregen een gele achtergrond; onbegaanbaar geachte moerassen zijn doorkruist met een dubbele puntlijn. Bergen, duinen, alle hoogten alsook ravijnen en laagten worden aangeduid in een rossige kleur; de overige kunstmatig opgehoogde of uitgegraven gronden met Oost-indische inkt fel gekleurd voor steile hellingen, licht voor zachtere glooiingen.

Er werd een bijzondere zorg besteed aan het tracé van de grenzen en van bepaalde interne administratieve onderdelingen, zoals de grenzen van domaniale goederen. De grenzen van de plaatselijke, burgerlijke en religieuze jurisdicties zijn niet overgenomen, tenzij in de zeldzame gevallen waar ze overeenstemmen met administratieve of domaniale grenzen.

Om aan te duiden tot welke parochie de gehuchten en afgelegen wijken behoren, zijn ze gemerkt met een nummer dat eveneens voorkomt op de parochiekerk waarvan zij afhangen; dit verhelpt dus ruim het feit dat de parochiegrenzen zijn weggelaten.

De kerken en kapellen, waar de mis wordt opgedragen, zijn aangegeven met behulp van een zwart kruis in de tekening en, waar geen mis wordt opgedragen door middel van een kruis buiten, naar het noorden gericht.

De kaart omvat ook andere details : mijnen en groeven worden door twee concentrische cirkels met een pijl aangegeven; koolmijnen met behulp van een kleine, zwarte cirkel binnen een witte; balken die dienen om beken over te steken, onderscheidt men met een zwarte lijn. Woningen en openbare gebouwen zijn bijzonder precies getekend zodat men van deze kaarten zeer goed de oude repartitie van de bewoning kan aflezen.

Klik hier voor een vergroting van de legende.